Online lessen blijken effectief
Opeens maakten de coronamaatregelen het organiseren van fysieke bijeenkomsten nauwelijks nog mogelijk. Dit had als gevolg kunnen hebben dat trainingsland compleet zou stilvallen. Niets is echter minder waar. De oplossing bleek het opzetten van virtuele klaslokalen te zijn. Een voorbeeld van een organisatie die op deze manier trainingen bleef organiseren, is CAD Accent, dat een Virtual Classroom opzette.
Door de redactie
Via Microsoft Teams hebben we een interview met Roy Morsink. Samen met zijn collega’s van CAD Accent zette hij de Virtual Classroom op: een manier van online lesgeven die zich nauwelijks onderscheidt van de gewone klassikale trainingen die CAD Accent geeft. Morsink: “Het enige verschil is dat deelnemers niet fysiek in dezelfde ruimte aanwezig zijn, maar meer is het niet. Daarmee onderscheiden virtuele trainingen zich ook duidelijk van e-learning-modules. Docenten en deelnemers komen namelijk in groepsverband bij elkaar, net als in de fysieke situatie. Cursusvolgers zijn dus volledig interactief aanwezig, zowel met hun medecursisten als met hun docent. Alleen nu doen ze dat online.”
Toolbox
Morsink legt uit hoe het virtueel aanwezig zijn precies werkt: “Om deel te kunnen nemen aan een Virtual Classroom-training, heeft de deelnemer uiteraard een computer met internetverbinding nodig. En het is natuurlijk fijn als hij of zij ergens rustig kan zitten. Daarnaast is een device met een camera vereist, zoals een telefoon of tablet. Die gebruiken we voor Microsoft Teams, zodat we voortdurend met elkaar in contact staan. Via de computer logt de deelnemer in op een krachtig HP-werkstation in ons Training Center en neemt daar als het ware virtueel plaats op de eigen plek in het klaslokaal. In de Virtual Training Box die de deelnemers krijgen, zit vervolgens onder andere een cursusmap en een goede JBL-headset. Daarmee kunnen we elkaar goed verstaan én kan de deelnemer goed focussen op de inhoud van de cursus.”
Levendig
Als docent ziet Morsink alle deelnemers op een groot scherm. Zo kan hij goed in de gaten houden hoe het met iedereen gaat. Soms legt hij klassikaal iets uit, maar hij kan ook even het scherm van een deelnemer overnemen, bijvoorbeeld om iets te demonstreren in het programma waarmee wordt geoefend. “De deelnemers kunnen mij daarbij de hele tijd zien. Dat is best handig, want ik schijn veel met mijn handen te praten. Het is hoe dan ook fijn als iedereen zijn camera en geluid gewoon aan laat staan. Dat houdt het levendig.”
Dat aanhouden van camera en geluid kan overigens soms nog wel tot verrassingen leiden, merkt Morsink op. Zo herinnert hij zich een deelnemer die in de slaapkamer zat te werken. “Dat zagen wij eerst niet, want hij zat netjes aan een bureau. Maar de deur achter hem bleek de badkamerdeur te zijn. ‘Mijn vrouw is nét klaar met douchen’, lachte hij en zette toen snel de camera uit.”
Geen reistijd
Jeroen Kas is BLVC-adviseur bij Van Schaick Projectbegeleiding in Utrecht. Hij schreef zich begin dit jaar in voor de vierdaagse AutoCAD Basiscursus. “Ik koos bewust voor de klassikale versie, want dat leek effectiever. Maar inmiddels weet ik: het maakt eigenlijk niks uit. Sterker nog: het scheelt me heel veel reistijd. We hadden net twee klassikale lesdagen gehad toen corona uitbrak. De andere twee lesdagen hebben we toen in de virtuele omgeving gedaan. Dat beviel me uitstekend. Sterker nog: nu ik dit weet, kies ik de volgende keer meteen voor de Virtual Classroom!”
René Honsbeek, tekenaar bij Dutch Engineering Raadgevend Ingenieursbureau in Zoeterwoude, moest ook halverwege zijn vierdaagse Revit Basiscursus omschakelen naar virtueel. Ook hij laat weten dat het hem uitstekend is bevallen: “Onvoorstelbaar eigenlijk hoe goed de virtuele opzet werkt. Ik wilde graag de stap zetten van AutoCAD naar Revit. Enerzijds vanuit interesse, anderzijds omdat we steeds vaker met BIM-modellen werken. Ik was dus blij dat de cursus gewoon door kon gaan. Zeker in deze tijden van thuiswerken, is zo’n Virtual Classroom een hele goede manier om jezelf te blijven ontwikkelen.”
Even wennen
Het was tijdens de eerste sessie wel even wennen aan de virtuele omgeving, geven de deelnemers aan. Dat duurde niet lang, al snel voelde het alsof ze het al jaren zo deden. Honsbeek: “Onze docent deed dat heel handig. Hij legde steeds kort iets uit en liet ons dan tien minuten zelf oefenen. En in plaats van één of twee keer een langere pauze, pauzeerden we vaker wat korter, zodat we even onze benen konden strekken. Veel afwisseling dus, beslist geen lange zit.”
“Natuurlijk is het soms even schakelen”, vult docent Morsink aan. “Zo loopt er weleens een kat door het beeld. Of valt plotseling de verbinding weg, omdat een huisgenoot over een draad is gestruikeld.” Ook herinnert hij zich hoe Jeroen Kas bij het begin van de eerste virtuele sessie zijn zoontje van vier voor de camera optilde. “Hij wilde ons waarschuwen dat hij ‘een kleine versie van zichzelf’ rond had lopen. Nou, dat jochie heeft zich voorbeeldig gedragen, want Jeroen heeft de hele dag de training kunnen volgen, haha!”
