Op de markt verschijnen steeds meer apps en relatief goedkope sensoren voor het meten van de waterkwaliteit. Zo zijn er sensoren die zuurgraad, temperatuur en elektrische geleidbaarheid meten, en die aangesloten kunnen worden op een smartphone. Het Landelijk Meetnet effecten Mestbeleid (LMM) van het RIVM en Wageningen University & Research (WUR) onderzoekt hoe de nieuwe technieken de bestaande metingen kunnen aanvullen.
Het LMM meet nitraat in water omdat deze stof een belangrijke verontreiniging vormt vanuit de landbouw. Voor het meten van nitraat wil het LMM graag gebruikmaken van een app die Deltares in 2016 heeft ontwikkeld. De app interpreteert de kleur van foto’s van nitraatstrookjes, dit zijn strookjes die afhankelijk van de concentratie nitraat in water van kleur veranderen. Daarmee krijgt de gebruiker zicht op de nitraatconcentratie.
Het LMM wil de app voor nitraatstrookjes graag gebruiken, maar het is nog onduidelijk hoe nauwkeurig deze meting precies is. Zo is de tijd tussen de meting (het nitraatstrookje in het water dopen) en het maken van de foto van invloed op de gemeten nitraatconcentratie. Daarom gaat het LMM de app testen. Daarbij vergelijken we de uitkomsten met de analyses van het laboratorium.
Het LMM gaat de komende jaren ook andere nieuwe sensoren en apps testen. Zeker als het mogelijk wordt om meerdere stoffen (zoals sulfaat, ammonium en fosfaat) tegelijkertijd in het veld te analyseren, lijken de nieuwe technieken een waardevolle aanvulling op de bestaande meetstrategie.
Zelf aan de slag
Steeds meer agrariërs gebruiken de nieuwe technieken om beter zicht en grip te krijgen op de uitspoeling van meststoffen. Zo meten boeren nitraat in sloot- en grondwater binnen het project Vruchtbare Kringloop Achterhoek en Liemers. Binnen het project texelmeet.nl meten agrariërs en waterschappen gezamenlijk de elektrische geleidbaarheid als maat voor het zoutgehalte, om de inlaat van zoetwater beter te verdelen.
